Op de eerste ochtend gaan de kinderen gelijk aan de slag met een stukje survival. Aangezien dit gehele kamp buiten plaatsvindt, is het goed om te weten hoe je een natuurlijke schuilplaats moet maken. Ze leren de eerste paar belangrijke knopen, om te zorgen dat je schuilplaats niet instort bij de eerste regenbui. Want ja, ook als het regent, blijven deze avonturenzoekers lekker buiten! De rest van de ochtend wordt gebruikt om het kamp wat aan te kleden, waarin eigenlijk iedereen zijn eigen rol vervult. Waar de een zorgt voor een mooie entree, hangt een ander de hangmatten op en weer een ander verzamelt hout. Zo maak je binnen een paar uur van een gewoon stukje in het bos een kamp waar iedereen zich gelijk thuis voelt.
Tijdens deze avontuurlijke week komt er van alles aan bod: van schuilplaatsen bouwen tot vuur maken en van vissen met een zelfgemaakte hengel tot navigeren met een echt kompas. Daarnaast gaan we er veel op uit en speuren we de hele omgeving af naar de bijzondere schatten die hier verstopt zijn. We gaan met zijn allen de hoogte in, waar zelfs de grootste waaghalzen hun grenzen kunnen verleggen. Je leert over bomen, paddenstoelen, knopen leggen en nog veel meer! Hoe dan ook werken we deze week samen als team, want op dit kamp leer je al heel snel dat het alleen lukt als je het samen doet!
Een ervaring om nooit te vergeten
Vrijdagmiddag, 16:00 uur, het einde van de week komt eraan. Het kamp wordt netjes opgeruimd en verloren spullen worden terug gevonden. “Hey! Hier is mijn sok die ik dinsdag kwijt was weer!” De kinderen lopen als één groep voor de laatste keer langs het kamp, voordat ze terug gaan naar het verzamelpunt, waar sommige ouders al staan te wachten. Als begeleider geeft je dit altijd een dubbel gevoel. Blij, omdat de week erop zit. Maar ook jammer, omdat de week erop zit. Je voelt je fijn om te zien dat er zoveel nieuwe vriendschappen zijn ontstaan. Je voelt je gelukkig om mee te maken dat zelfs de meest onzekere kinderen deze week volledig uit hun schulp kwamen. Je voelt je voldaan, om te merken dat de kinderen minstens nét zo moe zijn als jijzelf. Je voelt je vrolijk, als de kinderen compleet onder de modder terugkomen en ouders zich afvragen of ze de kleding ooit nog schoon gaan krijgen. Je voelt je positief, als je terugkijkt op de week en ziet wat het met kinderen doet en hoe ze groeien. Je voelt je gemotiveerd, als je van de kinderen een laatste knuffel krijgt, met de woorden “het was leuk, tot volgend jaar!” Maar bovenal voel je je dankbaar, dat je er weer deel van uit mocht maken!
